Dag 11

De zon komt op
De nacht in ons hotel was weer even wennen. Sowieso zijn hier weer een stuk meer geluiden. Het hotel heeft een oud gebouw inbegrepen in de verbouwing en oude muren laten helaas meer geluid door. Daarnaast is het ook een stuk warmer dan in de Alpen, dus qua temperatuur is het flink schakelen. Toch worden we na een plaknacht redelijk uitgerust wakker en gaan we aan het ontbijt.
Deze dag zal in het teken staan van barrières doorbreken. Het begint met het vertrek. Om uit de garage onder het hotel te komen, besluiten we op een rode knop te drukken die verbonden lijkt met de deur. Er gebeurt echter niks...na wat beter rondkijken zie ik een koord hangen aan het plafond van de garage. Ik trek eraan, maar alleen het stoplicht boven de deur knippert even rood. Tijd om het personeel erbij te halen. Ook deze trekt aan het koord en is verbaasd over het resultaat. Dan loopt ze naar de rode knop en trekt deze uit en zowaar: nu werkt het koord wel. Wij hebben waarschijnlijk stiekem het systeem gesaboteerd met het drukken op de rode knop. Aan alle presidenten van deze wereld: druk niet op de rode knop, je weet nooit wat voor effecten het heeft.
Bevrijd uit de garage is de eerste stop een mooie thermen in Regensburg, waar we lekker een paar uur willen doorbrengen. Ik heb behoorlijk last van mijn schouder en zie al uit naar de lekkere baden en eventuele massage. Daar echter aangekomen, zijn de hekken dicht. We bellen dan maar naar het nummer van de thermen en wat blijkt: ze hebben deze week bedrijfsvakantie... Geen ontspanning dus voor Ornan en Sharon. Als alternatief speuren we het internet af naar een mooie thermen in de buurt van onze volgende bestemming. Het is nog even anderhalf uur rijden met pijnlijke schouder en nek, maar dat moet gaan.

De zon stijgt
De rit naar onze volgende bestemming loopt soepel. Wij hebben een wellness centrum gevonden in Hirschaid, een klein dorpje onderweg naar Bamberg (onze eindbestemming). Vandaag rijd ik weer over de snelwegen, al dat binnendoor gedoe is niks voor mij. Alleen het laatste stuk verloopt iets trager door drukte, maar over het algemeen rijden wij heerlijk. We arriveren voor de deur van het zwembad en wellness centrum, tussen twaalf en één. Achter de balie zit niemand, dus we gebruiken de bel. Na een paar minuten komt er een dame opgedraafd en geef ik aan dat we graag de wellness willen gebruiken. Helaas ervaar ik discriminatie op mijn geslacht: de wellness blijkt vandaag alleen open voor vrouwen. Weer een teleurstelling.
Als alternatief besluiten we dan maar naar het zwembad ernaast te gaan. Het is vrij stilletjes, er zit enkel een oud mannetje op een van de houten bankjes. Hij legt ons uit dat het bad pas weer om één uur opengaat en de machine pas om vijf voor één kaarten verkoopt. We moeten dus nog even wachten. Dat doen we dan maar braaf, we hebben vandaag al meerdere hordes genomen. Inderdaad loopt om vijf voor één het oude mannetje naar de automaat en koopt een kaartje met seniorenkorting. Ik loop na hem naar de machine en probeer twee kaartjes te kopen. Helaas, volgende horde. De machine wil geen enkele betaalpas van ons accepteren. En we waren al aardig door ons cashgeld heen door onder andere de shoarmazaak van gisteren zonder pinautomaat. We schrapen al onze munten bij elkaar en komen op acht euro vijftig. Twee kaartjes kosten echter tien euro. Er zit maar één ding op: naar het dorp lopen naar de Sparkasse (bank).
Na een kleine wandeling, wat geld pinnen en weer teruglopen zijn we dan na 20 minuten eindelijk klaar om kaartjes te kopen voor het zwembad. Het lukt dit keer met cash en we zijn enorm blij dat we alle hordes genomen hebben. Het zwembad is heerlijk en is rond dit tijdstip lekker rustig. De kinderen hebben in de ochtend gezwommen, nu zijn de senioren en wij aan de beurt. In het bad zie je dus enkel een paar oudere Duitsers als walrussen in de baden hangen. En wat voor baden zijn het. Er zijn bubbelbaden, massagestralen, ligbanken in het bad met nog meer bubbels en een lekker warm buitenbad. Dit doet weinig onder voor de thermen waar we zijn geweest, met als groot verschil dat dit slechts vijf euro kost. Het is de Aldi onder de thermen en wij genieten volop een paar uur.
Lekker verfrist en kapot gestraald door de massagestralen, verlaten wij tevreden het zwembad. Tijd voor de laatste twintig minuten van onze rit naar de eindbestemming Bamberg. Wij hebben helaas wel een hotel middenin het oude centrum, waardoor we dwars door alle stadsdrukte moeten worstelen. Dit verloopt vrij soepel, echter is parkeren een probleem. Ons hotel heeft geen parkeerplekken, dus manoeuvreer ik naar de dichtstbijzijnde 'tiefgarage' (ondergrondse parkeergarage). Daar struikel ik helaas over de laatste horde van de dag en leer ik waar Bam in Bamberg voor staat. Ik neem een bochtje in de parkeergarage iets te krap en parkeer keurig een paal in onze zijdeur. Daar gaat onze borg. De rest van de dag ben ik wel een beetje ontdaan hierdoor, gezien het de eerste keer ooit is dat ik schade rijd. Soms heb je van die dagen dat je alleen maar tegenwind hebt en net als je je zeilbootje bij de kant hebt, donder je van de steiger.

Zonsondergang
Bamberg zelf blijkt een ongelooflijk mooi stadje. Het buitenste deel is al mooi genoeg waar menig Europese stad op zou beoordeeld als mooi. Maar in verhouding met de absolute kern van de stad valt dat in het niets. Gebouwd op zeven heuvelen (net als Rome inderdaad) wordt het doorkruist door een rivier (net als Rome inderdaad). Er is verder een overdaad aan kerken, de ene nog groter en spectaculairder dan de andere (net als Rome inderdaad). Op de brug over de rivier is tevens het prachtige ratshaus gebouwd. Verder zijn er overal door de stad verspreid brouwerijen te vinden, waarschijnlijk geïnspireerd door de vele kloosters hier. Ons hotel kijkt ook uit op 1 van deze brouwerijen (helaas gesloten).

Wij besluiten na een korte wandeling onszelf te trakteren op een luxe etentje, ook een beetje om mij te helpen over het gedoe met de auto heen te stappen. Dat lukt, we vinden een prachtig restaurant in een opgeknapt middeleeuws gebouw, waar we op de prachtige binnenplaats genieten van wat heerlijke gerechten. Skip dit stuk als je niet geïnteresseerd bent in eten. Wij hebben als voorgerecht alle voorgerechten: Een speciaal soort zalm in zuur, met plakken koolrabi, vitello tonato, een carpaccio van gambas met jalapẽno en tot slot tonijn met ponzu (iets japans) en komkommer. Stuk voor stuk heerlijke gerechten. Sharon is brutaal genoeg om de bediening om begeleidende wijnen te laten kiezen en na wat geproefd te hebben krijgen we er het perfecte glas bij.

Het hoofdgerecht voor Sharon is de huisgemaakte ravioli, iets wat ze thuis ook wel eens maakt en dus weet hoeveel moeite het kost. Ik bestel het lam met artisjok en een portjus. Begeleidend genieten we van een heerlijke bijpassende rode wijn.

Na wat uitbuiken is het tijd om de wandeling te vervolgen. De stad is in de avond nog volop in leven, mede dankzij alle studenten. Bepaalde cafés zitten stampvol, net als de etenstentjes. Ondertussen zien wij het ene mooie gebouw na het ander, vaak gesierd door smaakvolle bloembakken. Van de rivier stijgt een warme prutlucht op, terwijl mensen op de bruggen hangen genietend van de sfeer. Het is een mooie avond om de zorgen los te laten en tot rust te komen. Het is een zomeravond in Bamberg.